Между Краковом, Римом и Москвой. Русская идея в новой Польше
Wydawnictwo Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego w Moskwie.
Pierwsza w Rosji książka Grzegorza Przebindy będąca zbiorem esejów i tekstów poświęconych dialogowi kultur i narodów rosyjskiego i polskiego.
Moskwa: Rossijskij Gosudarstwiennyj Gumanitarnyj Uniwersitiet, 2013.
Piekło z widokiem na niebo. Spotkania z Rosją 1999–2004
Wybór esejów, reportaży i studiów o kulturze i polityce rosyjskiej, publikowanych w latach 1999-2004 na łamach “Tygodnika Powszechnego”, “Znaku”, “Więzi”, “Rzeczypospolitej”, “Polityki” i “Gazety Wyborczej”. Bohaterami prac są zarówno wielcy pisarze i myśliciele Rosji XIX i XX stulecia (Dostojewski, Gogol, Sołowjow, Szałamow, Sołżenicyn i Jerofiejew), jak i politycy oraz dygnitarze religijni współczesnej Federacji Rosyjskiej (Putin, Aleksij II). Na szczególną uwagę zasługują rozważania o Janie Pawle II i jego kontaktach z prawosławiem, teksty o problemie czeczeńskim i kwestiach rosyjsko-ukraińskich.
Kraków: Znak, 2004.
Między Moskwą a Rzymem. Myśl religijna w Rosji XIX i XX wieku
Książka złożona z dwudziestu studiów opowiada o największych chrześcijańskich myślicielach Rosji XIX i XX stulecia. Mamy tu dyskusje z Europą i katolicyzmem, rosyjskie spory z Polską, Ukrainą i Żydami. Pośród bohaterów widzimy m.in. Piotra Czaadajewa, Włodzimierza Sołowjowa, Fiodora Dostojewskiego, Mikołaja Bierdiajewa, Aleksandra Sołżenicyna. Autor pisze także o Janie Pawle II i jego pasjonującej przygodzie z prawosławiem i myślą rosyjską.
Kraków: Universitas, 2003.
Większa Europa. Papież wobec Rosji i Ukrainy
Książka opowiada o wschodnich, prawosławnych i greckokatolickich fascynacjach Jana Pawła II, dziedzica najlepszych tradycji Rzeczypospolitej Obojga Narodów i kontynuatora Vaticanum Secundum. Jest to pasjonująca naukowa opowieść o śmiałej papieskiej wizji Europy od Atlantyku aż po Ural, której nieodłączną część stanowią Rosja z Ukrainą. Przez karty książki przewijają się wielkie postaci kultury Ukrainy i Rosji, sowieccy urzędnicy i antysowieccy dysydenci, prawosławni patriarchowie i greckokatoliccy metropolici, współtwórcy dziejów i kultury Polski, szczególnie tej tolerancyjnej wobec innych ludów i religii. Niewyczerpane źródło wiedzy o pontyfikacie Jana Pawła II i dwudziestowiecznych dziejów Kościoła w Rosji i na Ukrainie.
Kraków: Znak, 2001
Nominacja do Nagrody im. Jana Długosza w 2002.
Czytaj strona po stronie
Kto jest kim w Rosji po 1917 roku
560 haseł osobowych autorstwa krakowskich rusycystów daje przegląd osobistości życia Rosji od 1917 roku – w czasie istnienia i po rozpadzie ZSRR. Czytelnik znajdzie tu Bunina obok Strawińskiego czy Marka Zacharowicza Szagała, zanim stał się światowej sławy artystą Chagallem, oraz osławionego Pawła Morozowa. Leksykon zestawia działaczy KGB, polityków, ludzi filmu, teatru, literatury, nauki, sztuki, muzyki i baletu, sportu, patriarchów prawosławnej Cerkwi. Po prostu: niezbędny, aby wiedzieć „kto jest kim w Rosji po roku 1917”, zwłaszcza że książkę aktualizowano aż do momentu wydania.
Kraków: Znak, 2000.
Czytaj strona po stronie
Zaułki Mistrza Wolanda
Obszerna opowieść o Rosji, przedstawiona w formie reportaży i szkiców podróżnych, rozmów, esejów, artykułów, recenzji, polemik i wspomnień pisanych w latach 1987-1999. Nieocenione źródło wiedzy zarówno o życiu codziennym Rosji w okresie wielkiego przełomu, jak i o kulturze duchowej Rosjan.
Kraków: Oficyna Literacka, 2000.
Czytaj strona po stronie
Od Czaadajewa do Bierdiajewa. Spór o Boga i człowieka w rosyjskiej myśli filozoficznej 1832–1922
Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1998. Nominacja do Nagrody im. Jana Długosza w 1999.
Czytaj strona po stronie
Mikołaj Czernyszewski. Późny wnuk Oświecenia
Jest to książka o wybitnej postaci życia intelektualnego i społecznego Rosji ubiegłego stulecia, Mikołaju Czernyszewskim (1826-1889). Postaci kluczowej dla tego nurtu, który w ZSRR określano mętnym terminem “demokracji rewolucyjnej”. Ten, w innym jeszcze radzieckim ujęciu, “socjalista utopijny” znacznie zyskiwał na “naukowości”, należąc do ścisłego zaplecza klasyków. Po pierwsze dlatego, iż uznawano go za nauczyciela Lenina, po wtóre zaś – sam Marks pod koniec życia nawiązywał do jego poglądów.
Katowice: Śląsk, 1996.
Włodzimierz Sołowjow wobec historii
Praca dotyczy twórczości filozofa uznawanego powszechnie za jednego z największych myślicieli Rosji wszech czasów. Rozdział pierwszy prezentuje świat idei epoki, w której Włodzimierzowi Sołowjowowi (1853-1900) przyszło żyć i tworzyć. Rozdział drugi został poświęcony krytycznej analizie jego myśli, rozdział trzeci jej znaczeniu praktycznemu w dziejach Rosji II połowy XIX wieku, a czwarty i ostatni stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, na ile myśl Sołowjowa zachowała swą uniwersalistyczną aktualność u schyłku XX wieku.
Kraków: Arka, 1992.
Czytaj strona po stronie
